vrijdag, september 10, 2004, 11:02 PM
Vandaag is het zover: ik ben langer van huis weg dan ooit tevoren! En dan te bedenken dat ik nog maar net begin...Ik was vandaag van plan om naar de Mensa te gaan, maar het boodschappen doen duurde langer dan verwacht (op de tram moeten wachten), dus heb ik mijn plannen veranderd en vandaag gekookt wat ik voor morgen gekocht had. Dit waren boontjes, vissticks (die ze ter plekke uit het vriesvak voor je in een zakje doen en afwegen, waardoor ik er netjes 3 heb kunnen kopen), en aardappeltjes (had nog een restje over uit de diepvries).
Tijdens het bakken van de aardappels en vissticks schrok ik wel even toen de vlam in de pan sloeg. Gelukkig ging het snel vanzelf weer uit, en het eten smaakte er niet minder door. Zelfs de pan was vrij eenvoudig af te wassen.
Water is iets waar ze hier in Rome niet zuinig mee zijn. Onderaan de trappen tegenover het Museo Nazionale d'Arte Moderna (het Romeinse Van Abbe, zeg maar, maar dan een veel groter gebouw met zuilen en zo) komt er al ruim een week water omhoog uit het wegdek. Waarschijnlijk is er een lek in het afvoersysteem van de fonteinen (hele mooie, met schildpadden rondom die water spuwen). Het is wel afgezet, maar ze laten het water gewoon stromen. Het komt toch gratis uit de heuvels rondom Rome. Het is overigens erg lekker en koud water dat uit alle fonteintjes en kranen komt.
Boven staat nu de was te draaien - zo meteen maar eens kijken of hij al klaar is. Het is nu weekend, dus morgen ga ik uitslapen en dan erop uit de Stad in!
Arrivederci!
Stefan.
| permalink
woensdag, september 8, 2004, 09:52 AM
Gisteren is het me eindelijk gelukt om een mensa-kaart te bemachtigen, nadat maandag de kaartjes-printer nog steeds niet werkte. Klein detail: bij het invoeren in de computer was één man mijn naam aan het voorlezen, terwijl de ander hem intoetste. De "w" heet in het Italiaans "Doppia Vi", dus in mijn achternaam zit nu een mooie "vv".Gisteren heb ik ook mijn eerste ijsje sinds jaren bij Giolitti gehaald. Smaken Ciocolatto Bianco en Kiwi. Dat was niet echt een succesvolle combinatie - als je Kiwi probeert, doe dat dan samen met andere fruitsmaken.
| permalink
zondag, september 5, 2004, 08:14 PM
Dit weekend heb ik enkele van de meest toeristische plaatsen in Rome bezocht: het Forum Romanum, het Capitool, het Palatijn en het Colosseum.Het Forum Romanum is de plaats waar in de Romeinse tijd het hele leven in de stad (en in de wereld) om draaide. Het is verbazingwekkend om te zien wat er van over is, en om te lopen over duizenden jaren oude wegen. Voor de echt mooie vondsten moet je echter in de vele musea zijn die Rome rijk is.
Twee van die musea liggen op het Capitool, vroeger de ligplaats van de grote Jupitertempel.
Egyptische leeuw aan de voet van het Capitool
Aan een prachtig, door Michelangelo ontworpen plein liggen deze musea tegenover elkaar.
De Campidoglio, het plein van het Capitool
De foto's hieronder zijn genomen in deze musea, waar je zonder flits mag fotograferen.
De voet van Constantijn, mijn favoriete keizer
Knappe koppen in de "Zaal der Filosofen"
Terwijl ik op het Capitool was heb ik 3 bruidsparen gezien. En er waren nog veel meer bruidsparen aangeplakt op borden zoals deze.
Het is heerlijk om Rome op je gemak te bekijken. Je zoekt een schaduwrijk plekje op, slaat je boek open en de ruïnes en beelden komen voor je ogen tot leven! Toen ik het Forum en het Capitool gezien had, was het dan ook alweer 4 uur. Ik besloot om toch maar het Palatijn op te gaan: ik was er nu immers toch in de buurt. Op deze heuvel is een nederzetting uit de ijzertijd teruggevonden, en hier hebben later ook de keizers hun residentie gehad. Op deze heuvel is het moeilijker om je te oriënteren, omdat de ruïnes wat minder duidelijke herkenningspunten hebben dan op het Forum. Pas toen ik terechtgekomen was bij het museum op de heuvel begon de indeling in mijn hoofd op zijn plaats te vallen.
Het voordeel van het Palatijn is dat er veel minder toeristen lopen - die betalen liever niet de ruim 8 euro (als ik me goed herinner) van de toegangsprijs. En dat is niet slim, want voor die prijs mag je ook het colosseum in, en als je na half 2 komt mag je dat zelfs uitstellen tot de volgende ochtend! Ikzelf heb trouwens ook niet die prijs betaald: met mijn Erasmus-kaart kreeg ik (net als bij de Capitolijnse musea) korting! Het Palatijn was dan ook een oase van rust, met behoorlijk mooie tuinen aan het begin, en interessante opgravingen als je weer afdaalt.
Een zwerfkat, waarvan ze er erg veel hebben hier in Rome.
Er worden nog steeds opgravingen gedaan, waardoor niet alles toegankelijk is voor het publiek. Vandaar dat de huizen van Augustus en zijn vrouw Livia, die heel goed bewaard gebleven zijn, niet te bezichtigen waren. Het had ook gevolgen voor de rondwandeling die in mijn boek (de Capitool-reisgids Rome) was uitgestippeld. En omdat zowat elke toerist dat boek heeft, in een keur aan vertalingen, kwam ik een groep Amerikanen tegen die hetzelfde probleem hadden.
Om zes uur ben ik van de berg afgedaald en op weg naar huis gegaan. Daar heb ik diepvriespizza gegeten (die alleen per 2 verpakt en in de standaardsmaak met kaas en tomaat verkocht worden), en nog wat zitten praten op het balkon met mijn huisgenoten.
Zondag het colosseum bezocht, en weer bleek dat mijn bezoek aan het Palatijn een goede keus was: in plaats van 15 minuten te wachten in de rij (net zoals in de efteling stond de wachttijd met een bordje aangegeven), mocht ik meteen doorlopen en naar binnen. Er was een interessante expositie over de gevolgen van de stedenbouw voor de archeologische plaatsen door de eeuwen heen, en er draaiden compilaties van filmbeelden waarin het colosseum voorkwam. Die waren echt heel leuk om te zien, vooral de beelden van een zwart-wit film waarin een monster tevoorschijn kwam uit de trappen van het Capitool, en het Colosseum beklom, zo'n beetje de Italiaanse Godzilla. En natuurlijk stop-motion geanimeerd! Er waren ook beelden van 11 september doorheen gemonteerd. De link met het Colosseum kon ik echter niet leggen. Er werd je ook een blik op de toekomst gegund: dan worden er een soort eivormige uitkijkposten aangelegd die je dichter bij de monumenten moeten brengen. Ook moet de grote straat 's zomers autovrij worden.
Uitzicht op de boog van Constantijn, mijn favoriete keizer
Het Colosseum zelf maakte van binnen minder indruk op mij dan van buiten. Misschien komt dat omdat ik niet zo van voetbal houd: gladiatorengevechten zouden me vroeger vast ook niet geboeid hebben. Ik heb er in mijn boeken gelezen over de duizenden dieren die tijdens spelen gedood zijn, zo erg zelfs dat de olifant in Noord-Afrika uitstierf. Dan zie ik de dieren liever levend. Vandaag hoorde ik op weg naar huis geritsel langs de kant van de weg. Daar zat een klein hagedisje te scharrelen tussen de bladeren. En in de tuin achter het huis zat een specht tegen de boom gekleefd!
Ik geloof dat ik jullie wel weer genoeg verveeld heb, en ik hoop dat ik een beetje heb kunnen overbrengen dat Rome een stad is die je ooit gezien moet hebben!
Stefan.
| permalink
vrijdag, september 3, 2004, 08:46 PM
Ik ben bang dat ik het vandaag voornamelijk over eten ga hebben.Vanmorgen ben ik vroeg op weg gegaan om mijn Mensa-kaart te regelen. Eerst wilde ik echter een abonnement kopen voor de bus/tram/metro: losse kaartjes kosten 1 euro per stuk, en een dagkaart kost 4 euro. Dan is 30 euro niet duur.
De man die ze verkocht had alleen nog de kaarten voor studenten, die slechts 18 euro hoeven te betalen. De Erasmus-boekjes geven ook allemaal aan dat ik daar recht op heb, dus deze heb ik maar genomen. Voor de zekerheid ga ik maandag nog maar even langs bij het Erasmus-bureau: ik had gehoord dat die andere Nederlanders al beboet waren voor 100 euro omdat ze geen geldig kaartje hadden. Nu was dat wel hun eigen schuld, want hun kaartje was al 2 uur oud, terwijl het slechts 75 minuten geldig is.
Overigens heb ik dat abonnement gekocht in de buurt van de Piazza Cavour. Volgens het internet zouden deze abonnementen ook te koop zijn in een winkeltje "om de hoek" (dat wil zeggen 20 meter omlaag met de trap, weg oversteken, weer 10 meter omhoog en de straat door) maar dat bleek niet zo te zijn. "Vicino al centro" vertelden ze me: dicht bij het centrum. Dus ik pakte de eerste de beste bus, die naar de Piazza Cavour leidde. Helaas houden de Romeinen ervan om bezoekers aan hun stad om de tuin te leiden. Ze hebben dan ook de Piazza Cavour op een compleet andere plek neergelegd dan de Via Cavour (die midden in het centrum ligt). Daar kwam ik helaas pas achter toen ik midden op dat plein stond. In andere gevallen ligt de Piazza aan het begin of eind van de Via, dus ik keek lelijk op mijn neus.
Na het herstellen van deze navigatie-fout bevond ik mij een uurtje of wat later in de Via Ippolito Nievo, waar ik mijn Codice Fiscale kon bemachtigen. Het wachtsysteem was buitengewoon ingenieus: je kreeg een nummertje en moest wachten tot dat op het scherm verscheen. Ik had nummer 116, en eerst werden nummers 96, 125, 118, 124, 117, en 111 tot en met 115 aangegeven. Er zit vast een logische redenering achter, maar ik heb die niet kunnen ontdekken. Uiteindelijk toch aan de beurt gekomen, en zonder problemen mijn nummertje gekregen.
Volgende halte: Via Cesare de Lollis (te vinden in het straatnamenregister onder de "D"), alwaar ik mijn mensa-kaart dacht te kunnen gaan halen. Om het gemakkelijk te maken hadden ze het huisnummer achter een boomtak verstopt, en in plaats van de derde verdieping van het gebouw aan de linkerkant (zoals aangegeven in mijn beschrijving) moest ik op de begane grond zijn van het rechter gebouw. Daar werd ik allervriendelijkst te woord gestaan door een Italiaans meisje dat geen woord Engels sprak. Het bleek dat ik een "foglio" vergeten was mee te nemen (dat ligt nog op mijn kamer), en dat bovendien de pasjes-printer niet werkte. Je raadt het al: maandag mag ik terugkomen.
Na al dat gedoe kwam ik rond 1 uur aan op mijn stage-locatie, en dat was net rond de middagpauze. Ik heb dus rustig mijn boterhammen opgegeten, en een ijsje genomen van een ijssalon een stukje verderop. Dat smaakte naar meer, al heb ik volgens mij lekkerder gehad. Maar dat ga ik morgen wel uitproberen. Uiteindelijk heb ik nog een kwartier moeten wachten voordat de groep terug was, maar ik heb nu een sleutel van de kamer gekregen waardoor ik naar binnen kan wanneer ik dat wil.
Op weg terug naar huis werd ik tijdens het wachten bij de metro aangesproken door een Italiaanse. Die wilde weten hoe lang ik al aan het wachten was. Toen ik moest zoeken naar mijn woorden (zoveel Italiaans heb ik nog niet hoeven spreken), maakte ze een geluid van "Oh, ja. Een buitenlander." Maar volgens mij heeft ze me wel begrepen.
In de supermarkt werd ik ook voor grote problemen gezet. De Italiaanse supermarkt is er namelijk niet op berekend dat er voor 1 persoon gekookt moet worden. Behalve de wortels, de sla en wat meer exotische groenten (courgettes en meer van die liflafjes) worden de groenten vooraf afgemeten verkocht. De boontjes zitten dan in een bakje met zo'n 500 gram bij elkaar. Cup-a-soup kennen ze niet, en ook het vlees is alleen in grote plakken tegelijk verkrijgbaar. Ik zal dus waarschijnlijk de zaken zo moeten plannen dat ik 2 dagen hetzelfde eet. En daarvoor is mijn koelkastvak dan vast niet groot genoeg... maandag maar snel die Mensa-kaart halen!
Morgen... tsja, dan is het weekend. Eens kijken wat ik dan ga doen. Misschien een bezoek aan de Sint-Pieter? In ieder geval begin ik met uitslapen - als ze tenminste niet weer gaan klussen aan de buur-villa (de Academia Belgica). Daar beginnen ze namelijk al rond half zeven mee... en even daarvoor wordt het vuil opgehaald door een luidruchtige vrachtwagen.
Arrivederci!
Stefan.
| permalink
donderdag, september 2, 2004, 08:44 PM
Ciao!Vanmorgen ben ik weer naar de Questura gegaan, dit keer binnen de openingstijden. Na een voorspoedige reis van een uur kwam ik daar binnen in een grote hal, met een wand vol loketten (zeker 20) en honderden mensen die wachtten op hun beurt. Gelukkig waren de mensen ingedeeld in categorieën, waardoor ik slechts 12 wachtenden voor me had. Na een uur was ik aan de beurt. Natuurlijk had ik het geluk bij het enige loket geholpen te worden dat geen microfoon had ingebouwd in de glasplaat. Gevolg: ik kon met de beste wil van de wereld niet verstaan wat de vrouw aan de andere kant te zeggen had. Met veel wijzen naar papieren en formulieren is uiteindelijk mijn aanvraag in behandeling genomen. Ik mag 30 september nog eens terugkomen. Ik kijk er nu al naar vooruit...
Toen ik klaar was, kwam ik daar de 2 Nederlandse studenten tegen die ik gisteren ook al had gezien tijdens het aanvragen van de Erasmus-kaart. Deze twee gaan een vol jaar hier studeren. Helaas had ik weinig tijd om met ze te praten (ik heb ze wel geholpen een nummertje voor het goede loket te trekken), want mijn volgende afspraak kwam alweer dichterbij en ik moest nog ruim een halve stad doorreizen.
Deze afspraak was met mijn begeleidende docent. Hij was erg vriendelijk, en heeft me enkele "papers" gegeven die ik de komende dagen moet gaan bestuderen. Het is de bedoeling dat ik dan een generalisatie van het algoritme beschreven in het laatste paper ga beschrijven, en vooral bewijzen dat hij werkt. Het klinkt als een leuke opdracht, en ik denk dat ik er veel plezier aan ga hebben.
Ik ben voor de eerste maand neergeplant in een kamer waar twee Ph.D. studenten (dus die al afgestudeerd zijn, en nu promoveren) zitten. Ik heb daar een klein bureau, maar mét computer. Mijn laptop hoef ik dus nog niet mee te slepen. Helaas verandert ook dat na een maand, maar dan word ik elders ondergebracht - ik geloof in een werkruimte voor studenten.
Tenslotte wil ik nog wat kwijt over het eten. Aangezien hier een volledig ingerichte keuken is, spreekt het voor zich om zelf een maaltijd te fabriceren. Gisteren dacht ik makkelijk te doen - ik had in de supermarkt 4 diepvries-"calzoni" gekocht, wat in theorie dubbelgevouwen pizzabodems zijn met daarin een mix van kaas en ham, maar wat in de praktijk naar droog karton smaakte. Met wat sinas om het weg te spoelen heb ik er toch bijna 3 opgegeten. Vandaag heb ik het daarom anders aangepakt: aardappelstukjes uit het vriesvak, verse worteltjes en een soort knakworsten. Dat heeft best goed gesmaakt, maar ik zal blij zijn wanneer ik mijn kaart voor de mensa heb - veel verder dan dit reiken mijn kookkunsten niet. Mijn huisgenoten toveren de meest lekkere pastaschotels tevoorschijn, maar dat zie ik mezelf nog niet doen. Misschien een keer het aanwezige kookboek met recepten van vorige bewoners inkijken.
Voor foto's heb ik nog geen tijd gehad. Wellicht in het weekeinde.
Morgen het vervolg van het administratieve avontuur: het aanvragen van "codice fiscale" (sofi-nummer) en kaart voor de mensa (die je pas kunt krijgen als je een codice fiscale hebt).
Tot gauw!
Stefan (die toch eens wat bondiger moet gaan schrijven om niet te veel lezers te verliezen).
| permalink
woensdag, september 1, 2004, 07:55 PM
Ik ben vandaag gearriveerd in Rome. Om half 3 aangereden met de auto, daarna heb ik nog gereisd met vliegtuig, taxi en later ook tram, metro en bus. Oh ja, en de nodige (kilo)meters gelopen.Dit alles om de administratieve handelingen te voltooien die nodig zijn voor een studie in Rome. Deze handelingen zijn:
1) Erasmus studenten-kaart ophalen bij het Erasmus-bureau van de universiteit.
2) "Residence Permit" halen bij de vreemdelingenpolitie (Questura).
3) "Code Fiscale" halen bij het "A.D.I.S.U." .(onder andere nodig om in de mensa te kunnen eten).
4) Mensa-kaart halen.
5) Lid worden van ESN om wat mensen te leren kennen.
Ik ben - helaas - niet verder dan (1) gekomen. Ik was vol goede moet op weg gegaan naar de Questura, en na een uur reizen met metro en bus stond ik ergens in een buitenwijk van Rome voor een groot gebouw met een enorm hek ervoor. En dat hek was dicht. Wat blijkt? Dat enorme gebouw is dagelijks maar zo'n 2 uur lang geopend... Morgen weer terug dus.
Mijn kamer voor de eerste maand bevalt erg goed: hij ligt in een grote villa die prachtig gesitueerd is. Geen druk verkeer onder mijn raam, alleen maar krekels. Ik zal morgen mijn fototoestel eens omhangen.
Een supermarkt heb ik ook al bezocht, met het gevolg dat ik morgen boterhammen met worst, jam en Nutella mee op pad kan nemen. Alleen nog iets vinden om ze in te doen...
Groeten van een vermoeide
Stefan.
| permalink
woensdag, augustus 25, 2004, 08:15 PM
It just may be that someone who doesn't speak Dutch is interested in this log. I will not post any English messages after this one (my family is more comfortable with Dutch), but I provided a link to an automatic translation site. Conclusion: just look at the pictures ;)| permalink
woensdag, augustus 25, 2004, 04:48 PM
Over minder dan een week is het zover: dan stap ik in Charleroi op het vliegtuig richting Rome. Via dit weblog zal ik jullie op de hoogte houden van al mijn belevenissen in deze prachtige stad. Ook zal ik hier de nodige foto's plaatsen. Voel je vrij om een reactie achter te laten onder het bericht!| permalink
Vorige
